Kendimi seyrediyordum herkesten uzak bir yerde... Hastaydım, eşim dostum beni ziyarete gelip gidiyor­lar, uzak yerde olup gelemeyenler telefonla, telgrafla beni soruyorlar ve ekliyorlardı: -  Mehmet Bey üzülme turp gibisin maşallah. Bir an önce kalkar aramıza katılırsın. Eski şen şakrak, keder­siz neşe dolu akşamlara, kır gezilerine, TV programla­rına, aile sohbetlerine birlikte iştirak ederiz... Karşılık veriyordum: -  [...]